گزارش مراسم یادمان یاد یاران:

در تاریخ ٢٠ اﮐﺘﺒﺮ ٢٠١٢ کمیتۀ برگزاری یادمان یاد یاران، مراسمی در شهر اسلو تدارک دید، این مراسم برای بزرگداشت یاد و خاطرۀ جانسپردگان دهۀ شصت برگزار شد.
در ابتدا مجری این برنامه خانم لیلا زندانی سیاسی سابق در زندانهای رژیم جمهوری اسلامی که دو تن از برادرانش را در دهه خونین شصت از دست داده است به سخنرانی در مورد چگونگی شکل گیری جمهوری اسلامی و جرم و جنایات این رژیم در مورد صدای مخالفان پرداخت، وی خاطر نشان کرد که حکومت جمهوری اسلامی هیچگونه صدای مخالفی را بر نمی تابد و وحشیانه با مخالفان برخورد کرده و می کند، حال بر اساس رسالت و احساس مسئولیت تاریخی که در قبال هزاران هزار از هم نسلان، هم بندان و هم همرزمانمان داریم وظیفۀ خود میدانیم که از آرمانهای انقلابی و برابری طلبانۀ آنها دفاع کنیم و نگذاریم دهۀ شصت و قتل عام شصت وهفت پنهان و کتمان شود، این قتل عام نه تنها از نظر افکار عمومی بلکه از نظر حقوق بین الملل مصداق جنایت علیه بشریت است و موضوع آن به هیچ عنوان مشمول گذر زمان نخواهد شد. اینک عده ای آمده اند و از ما میخواهند که بر جنایات رژیم چشم بپوشیم و هر آنچه بر ما گذشته را فراموش کنیم اما ما هرگز نخواهیم توانست این اتفاقات و جنایات را فراموش کنیم و هرگز نمی توانیم عاملین و آمرین این فجایع را ببخشیم.
ﺳﭙﺲ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻣﺪت ﻴﮏ دﻗیقه ﺑﻪ ﯾﺎد ﺗﻤﺎﻣﯽ عزیزان ﺟﺎﻧسپردۀ دهﻪ شصت و ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺁرﻣﺎن هاﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻒ زدﻧﺪ.
پس از معرفی بخش های مختلف مراسم توسط مجری، آقای «محمد هشی» زندانی سیاسی سابق و از جان بدربردگان قتل عام ۶٧ که سخنران برنامه بودند، در مورد خاطرات زندان و شکنجه های وحشیانه و قرون وسطایی و مخوف رژیم سرمایه داری وابسته به امپریالیست جمهوری اسلامی سخن گفت. در بخشی از سخنان وی چشمان بسیاری از حاضران پر از اشک شد، هنگامی که برای تسلیم کردن و شکنجه دادن روح و روان اش، جسم بی جان مادرش را برای آخرین وداع به در زندان برده بودند تا فرزند داغدار از پشت میله های زندان با مادر وداع گوید.
مرگ مادر و درد دربند بودن…
این تنها بخش کوچکی از شکنجه های طاقت فرسایی ست که هزاران زندانی سیاسی تنها به جرم آزادی خواهی و خواستن جامعه ای برابر دست به گریبان آن بودند.
در ادامه مراسم «صمد بهادری طولابی» فرزند یکی از جانسپردگان دهه سیاه شصت ( محمد حسن بهادری طولابی [کسری] ) از پدر و عقایدش سخن گفت. در بخشی از این سخنان، «صمد» از چگونگی انتخاب نامش توسط پدر که برگرفته از نام آموزگار آزادگی «صمد بهرنگی» می باشد واز چگونگی دستگیری و شکنجۀ چریک فدایی خلق رفیق (کسری) در زندان صحبت کرد و هم چنین وی با ارائه سندی که قبض پول گلوله تیر باران رفیق (کسری) بود و دو روز قبل از تیر باران از پدر بزرگش گرفته بودند ، بار دیگر از سیمای زشت و جنایتکار رژیم جمهوری اسلامی پرده برداشت.
وی سپس شعری را که توسط یکی از همرزمان پدرش و به یاد او و برای تنها یادگارش صمد، که در آن دوران کودکی بیش نبوده، سروده بود قرائت کرد.در بخشی از این شعر آمده است:
…
ز دلش آگهم که گفت:
راه من آن رهی ست که باید تو پوییش
با خون خود نهاده ام از آنت ودیعه ای
باید به دوش گیری در روز کارزار
یکدم هر آنکه کشت پدر را بسوزیش.

در پایان سخنان صمد، دختر نوجوانی که پدر و مادرش سالهای بسیاری را در زندانهای جمهوری اسلامی سپری کرده بودند به روی سِن آمد و ضمن اهدای گل، با قاطعیت از مبارزۀ آزادی خواهی و برابری طلبی پدر و مادرش سخن گفت وهر دو دستان یکدیگر را به نشان همبستگی بالا برده و یکصدا فریاد زدند: نه می بخشیم و نه فراموش میکنیم. که با تشویق و استقبال بسیاری از جانب شرکت کنندگان در برنامه مواجه شد.
لازم به ذکر است که «صمد بهادری طولابی» درطی سالهای اقامتش در ایران با انواع تبعیض ها و فشارهای روحی و اذیت و آزار از طرف رژیم مواجه بود تا اینکه مجبور به ترک ایران شد ودر حال حاضر خواهان پناهندگی در کشور نروژ است.
در خلال این برنامه گروه موسیقی آذری «محمد تبریزی» قطعاتی بسیار زیبا را نواخت و یکی از این قطعات که سرود «آراز- آراز» بود را به یاد آموزگار انقلابی «صمد بهرنگی» اجرا کردند که با استقبال در خور توجه حاضران مواجه شد.
سپس قطعه شعری زیبا و پر محتوا از چریک فدایی خلق، فرزند دلیر و انقلابی سرزمین همیشه مبارز لرستان «دکتر هوشنگ اعظمی لرستانی» توسط صمد بهادری طولابی قرائت شد که مورد استقبال شدید حضار قرار گرفت.
در پایان این مراسم جلسه پرسش و پاسخ در بین حاضران برگزار شد که به ماهیت و چگونگی عملکرد کارزار ایران تریبونال اختصاص داشت.
اشاره میکنم که میهمانان ویژه این برنامه دو تن از اعضای کادر چریک های فدایی خلق بودند.

صمد بهادری طولابی، استاوانگر- نروژ

این نمایش پرده‌ای نیاز به جاوااسکریپت دارد.