به خاطره سرخ رزمندگان سیاهکل، پانزده چریک فدایی خلق، پانزده فرزند راستین کارگران
و زحمتکشان ایران، سرو های ایستاده ای که آگاهی عمیق شان به ضرورت دگرگونی انقلابی برای
پایه ریزی دنیای عاری از ستم و استثمار و ایمان سترگشان به امکان این دگرگونی، فصلی نوین
در تاریخ سرزمین ما آفرید. آنان که مرگ شان نوید بخش تداوم زندگی شد !

… در تو ترانه های خنجر و خون
در تو پرندگان مهاجر
در تو سرود فتح
این گونه چشم های تو روشن هرگز نبوده است
با خون تو میدان «توپخانه» در خشم خلق بیدار می شود
مردم ز آن سوی «توپخانه» بدین سو سرریز می کنند
نان و گرسنگی به تساوی تقسیم می شود
ای سرو ایستاده !
این مرگ توست که می سازد…*

*برگرفته از سایت سیاهکل