حوادث و سوانح محیط‌های کارگری در ایران زیادتر شده، هرچه بحران سیاسی – اجتماعی و اقتصادی جامعه عمیق‌تر می‌شود، میزان حوادث زیادتر شده و جان کارگران بیشتری در 
محیط‌های کارگری گرفته می‌شود، صنایع، کارخانه‌ها، و احداث سدها، پل‌ها و راه آهن و معادن ایران تنها با عرق کارگران و رنج و زحمت آنان ساخته و آباد نشده، بلکه به قیمت نیروی کار و جان کارگران تمام شده، هیچ سد و معدن و صنعت بزرگی نبوده که ساختن آن تلفات جانی کارگران را همراه نداشته باشد.
میزان بالای حوادث و تلفات کارگری در ایران همواره موجب نگرانی همقطاران و جامعه کارگری بوده، روز دوشنبه ۶ خرداد ماه کارگران صنایع فولاد اهواز شاهد یکی از حوادث دلخراشی بودند که موجب گرفتن جان یکی از همکارانشان شد، کمال بهاری کارگر مکانیک کار که دارای زن و دو فرزند بود و حدود سی سال سن داشت در این حادثه جان باخت، هوک جرثقیل سقفی از ارتفاعی بیشتر از ده متر بریده و با سقوط آزاد به سر و کتف کمال بهاری اثبات نمود و جابجا موجب مرگ کمال شد، کمال بهاری در قسمت گندله سازی صنایع فولاد مشغول کار بوده، یکی از آلوده‌ترین قسمت‌های این صنایع، کارگران این واحد در محیطی فوق العاده آکنده از گرد و غبار ناشی از مواد متریال صنایع کار می‌کنند، کارگران و همکاران کمال با اندوه و نا باوری از حادثه‌ای که جان همکارشان را گرفت روبرو شدند،
رژیم امنیتی و سرکوب‌گر جمهوری اسلامی برای استیلای خودش بر جامعه، تنها در کار پیگرد و تعقیب، و حبس و اعدام و سرکوب نیست، بلکه با تنظیم برنامه و سیاست‌های بغایت ضد انسانی و ضد کارگری، و بدون اینکه ارزشی برای حقوق مدنی آحاد جامعه قائل باشد، کارگران را از ابتدائی‌ترین حقوق خود، یعنی ایجاد تشکل‌های کارگری منع کرده، کارگران صنایع فولاد که در سه شیفت مشغول کار هستند، تعدادشان مجموعا بیش از دوازده هزار نفر است، و هیچگونه تشکلی صنفی و اتحادیه‌ای ندارند.
مزدور محسن رضائی از گماشتگان خود فروخته رژیم جمهوری اسلامی یکی از کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری در سخنان تبلیغاتی‌اش که از تلویزیون پخش شد، می‌گوید من خانواده‌ای در این منطقه و در آغاجاری می‌شناسم که بر دنیائی از منابع نفت و گاز خوابیده، و سه شهید داده،! این خانواده پنچ فرزند بیکار دارد، پدر خانواده گفته چنانچه بچه‌هایم مشغول کار نشوند خودم را به آتش می کشم! در رژیم ورشکسته و ضد انسانی که با خانواده‌های قربانی خود این گونه با بیرحمی و با بی تفاوتی برخورد می‌کند، با خانواده‌ی کارگری که سرپرستش جان باخته چه رفتاری می‌کند،؟
دستگاه اداری و بوروکراتیک این رژیم برای پرداخت بیمه خانواده کمال بهاری، آنان را سال‌ها سر خواهند دواند. بخش زیادی از مشکلات و امور کارگران و خانواده‌های آنان از طریق ایجاد تشکل‌های کارگری بر طرف می‌شود، کارگران صنایع فولاد اهواز مستثنی از شرایط موجود و کارگران دیگر واحدهای صنعتی ایران نیستند، برای بهتر زندگی کردن، برای برطرف کردن مشکلات کار و معیشت و نگرانی و اندوه ناشی از دست دادن همکاران خود، باید تشکل‌های کارگری خود را بسازیم. تشکل‌های کارگری نهادهایی هستند که به توده‌ی کارگران سر و سامان می‌دهند، کارگران متشکل در تشکل‌های کارگری بهتر از کارگرانی که فاقد تشکل هستند از عهده امورات خود برخواهند آمد. کارگران و همکاران صنایع فولاد اهواز تلاش کنیم تشکل‌های مستقل کارگری خود را ایجاد کنیم.*
هفتم خرداد ماه نود و دو – اهواز
*برگرفته از سازمان فداییان(اقلیت)
پریسکه 