رمضان محمودی کارگر ساختمانی و از همکاران طومار چهل هزار تنی کارگران، شامگاه سه شنبه ۲۶ شهریور ماه در حالی که بر روی داربست طبقه چهارم ساختمانی مشغول کار بود به علت لیز خوردن تخته از روی داربست به پائین سقوط کرد و پس از چند ساعت تحمل درد جانکاه جان خود را از دست داد.

 رمضان یکی از کارگران ساختمانی ماهر و زحمت کش در شاهین شهر اصفهان بود که همچون هزاران تن از همکاران اش در سطح کشور  و در حالی که حدود ۳۰ سال بیشتر نداشت با داشتن همسر و دو فرزند خردسال (پسر ۲ ساله  و دختر ۶ ساله)، قربانی شرایط ناامن کار و سود آوری سرمایه شد.

سوانح ناشی از کار به ویژه در کارهای ساختمانی تحت رابطه مستقیم و بدون ضابطه ی کارگر و کارفرما و به علت عدم وجود هیچ گونه کنترل و نظارت قانونی بر ایمنی کار تا بیمه و نبود تشکیلات صنفی کارگری، به طور ساعتی و روزانه بستری برای حوادث تلخ و جبران ناپذیر برای کارگران این رشته می باشد و سالیانه صدها و هزاران خانواده کارگری با از دست دادن عزیزان شان  بر اثر سقوط از ارتفاع داغدار می شوند.

دختر شش ساله رمضان امسال اولین تجربه آموزشی خود در مقطع پیش دبستانی را بدون حضور پدر و در میان غم و اندوه خانواده آغاز خواهد کرد و همچون هزاران کودک دیگری که پدران شان بر اثر سوانح ناشی از کار جان باخته اند  با کوهی از درد و رنج بزرگ خواهد شد. مسئولیت تحمیل این وضعیت دردناک و ضد انسانی بر طبقه کارگر ایران و در این میان کارگران ساختمانی، مستقیما متوجه مجریان و قانون گذاران و تمامی کسانی است که در طول سی سال گذشته نه تنها طبقه کارگر ایران را از ابتدائی ترین حقوق انسانی خود محروم کرده اند بلکه در کمال بیشرمی تازه به فکر بر چیدن حداقل های قانونی موجود و تحمیل رابطه استاد شاگردی عصر حجری بر طبقه کارگر ایران هستند.

 رمضان محمودی از جمله کارگران پرشوری بود که با شرکت پیگیرانه در جلسات کارگری در شاهین شهر اصفهان، همواره به دنبال راه چاره برای معضلات مختلف کارگران ایران بطور اعم و کارگران ساختمانی به طور اخص بود. وی ضمن استقبال گرم از آشنائی با اتحادیه آزاد کارگران ایران از جمله فعالین جمع آوری امضا برای طومار چهل هزار تنی کارگران در شاهین شهر اصفهان بود و در این راه از هیچ کوششی دریغ نورزید.

یاد و خاطره رمضان محمودی برای همیشه در میان ما کارگران زنده و جاوید خواهد بود.*

*برگرفته از سایت اتحادیه آزاد کارگران ایران