روز شنبه  ۹ آذر ۱۳۹۲ برابر با ۳۰ نوامبر ۲۰۱۳  از ساعت ۱۲ تا ۱۴ در شهر استاوانگرـ نروژ، مراسمی جهت محکومیت اعدام های رژیم دار و شکنجه جمهوری اسلامی که هم چنان هم ادامه دارد، برگزار شد.

در این تجمع  تصاویری  از جنایات رژیم بر روی بنرها و پوسترهایی نقش بسته بود که توجه ره گذران را به خود جلب می کرد و پس از دقیق شدن بر عکس ها و تصاویر به وسیله دوربین های عکاسی و یا موبایل های شان شروع به عکس برداری از آن ها می کردند.
برخی از ره گذران هم با ابراز هم دردی و نگاه های تاسف بار پرسش هایی در مورد مسائل حاکم بر ایران می کردند که  پاسخ های لازم توسط شرکت کنندگان در این مراسم اعتراضی به سمع و نظرشان می رسید.

در این میان دختر بچه ای نوجوان که مدت زیادی را در آن جا مانده بود، با خواندن توضیحات روی عکس ها پرسش های بسیاری در ذهن اش ایجاد شده بود، که این ها یعنی چه و آیا مگر می شود برای انسان ها چنین قوانین ضد بشری حاکم شود و به اجرا در آید؟  پس از پرسش در مورد چگونگی و چرایی این اعدام ها توجه او به یکی از پوسترها که در مورد بازی اعدامی که کودکان با دیدن صحنه های اعدام در ملا عام ـ که ۳۴ سال است در میهن ما جریان دارد ـ در خانه برای خود ترتیب داده اند ـ این بازی تا به حال جان چندین کودک را گرفته است ـ جلب شد، که پس از خواندن متن روی آن که برایش غیر قابل باور بود، با چهره ای ناراحت و غمگین پرسید «الان ما چه کاری می توانیم انجام بدهیم تا دیگر از این گونه حوادث پیش نیاید؟»

در طی این مراسم از طرف شرکت کنندگان مطالبی افشاگرانه در مورد سیاست های جمهوری اسلامی در قبال مردم با این مضمون قرائت شد که این رژیم ددمنش از همان ابتدای قدرت گیری با سرکوب مخالفان و ترور و اعدام آن ها و دستگیری و شکنجه های قرون وسطایی کارگران و اقلیت های مذهبی و هر آن که مخالف سیاست های جنایت کارانه این رژیم باشد، سعی در زیر پا گذاشتن و چپاول هر چه بیشتر حق و حقوق شهروندی زحمت کشان و مردم تحت ستم دارد؛ تا به امروز هم هر بار با جا به جا کردن مهره های حکومتی و تبلیعات بشر دوستانه و رنگ به رنگ شدن ها و لبخند های کذایی سعی بر این دارند که از خود چهره ای متفاوت و انسان دوست نشان دهند ولی بر همگان ثابت شده که این جنایت کاران فقط در راه رسیدن به منافع خود و نظام است که گام بر می دارند و نه بیشتر.
با گذشت بیش از صد روز که از روی کار آمدن ریاست جمهور منتصب ولایت فقیه، حسن روحانی (فریدون) می گذرد دیده شده که  وی برای ادامه همان جنایات دوره احمدی نژاد عليه مردم ما به این پست برگزیده شده و سیاست تدبیر و امید دولت او اعدام های بی شمار علنی و مخفیانه ای بوده که تا کنون گریبان حدود ۳۰۰ تن از انسان های آزاده، مبارز و همین طور اقلیت های مذهبی را گرفته است.

در ادامه با محکوم نمودن عمل جنایت کارانه اعدام، که جمهوری اسلامی یکی از رکورد داران این حرکت ضد انسانی است، توسط یکی از شرکت کننده ها این گونه عنوان شد که «تنها با نابودی این رژیم ددمنش و قطع هر گونه وابستگی به امپریالیست ها توسط توده های به پاخاسته و انقلابی است که یک گام اساسی و مهم در جهت ایجاد شرایطی برداشته خواهد شد که نهایتا به پايان شکنجه و اعدام و پایه ریزی جامعه ای بیانجامد که در آن اصولا نیازی به کاربرد چنین مجازاتی موضوعیت خود را از دست خواهد داد.»

پس از آن همه حاضرین در این آکسیون با شعارهای «جمهوری اسلامی، با هر جناح و دسته نابود باید گردد!»، «زندانی سیاسی، کارگر زندانی آزاد باید گردد!» و «مرگ بر جمهوری اسلامی» خواهان سرنگونی رژیم دار و شکنجه ولایت فقیه به دست توده های آگاه و ستم کش ایران شدند.

ضمنا به خاطر نزدیک بودن زمان این آکسیون با ۱۶ آذر (روز دانشجو) و در جهت بزرگ داشت این روز بزرگ، پوسترهایی که حکایت از مبارزات دلیرانه دانشجویان و تاریخچه جنبش دانشجویی داشتند، در این مراسم در معرض دید همگان قرار گرفت.

با ایمان به پیروزی راه مان
سرنگون باد جمهوری اسلامی، زنده باد انقلاب

صمد بهادری طولابی
۹ آذر ۱۳۹۲ برابر با ۳۰ نوامبر ۲۰۱۳
استاوانگرـ نروژ

این نمایش پرده‌ای نیاز به جاوااسکریپت دارد.