به نقل از: پیام فدایی، ارگان چریک های فدایی خلق ایران 
شماره ۲۰۱، اسفند ماه ۱۳۹۴
توضيح پيام فدائی: در گراميداشت ياد و خاطره رفقائی که در ۱۱ اسفند سال ۵۰ به دست رژيم مزدور شاه تيرباران شدند، بخشی از پيام سازمان به تاريخ اسفند سال ۶۷ که در همين رابطه صادر شده است را در اين جا بازتکثير می کنيم.

۱۷ سال پیش در سحرگاه ۱۱ اسفند، میدان چیتگر از خون انقلابی ترین پیشگامان جنبش کمونیستی ایران گلگون شد. رفقا: مسعود احمد زاده، عباس مفتاحی، مجید احمد زاده، اسدالله مفتاحی، حمید توکلی و غلامرضا گلوی توسط دشمنان خلق به تیرک های اعدام بسته شدند و رگبار مسلسل های جیره خواران امپریالیسم، بدن آنان را مشبک کرد. چرا که آنان با فداکاری های شان و با دست زدن به مبارزه مسلحانه، آسیب پذیری امپریالیسم و سگان زنجیری شان را به کارگران و زحمتکشان نشان دادند و بذر آگاهی را در میان آنان افشاندند. خون رفقا، نهال انقلاب را آبیاری کرد و افق روشن فردا را در مقابل چشمان میلیون ها ستمدیده در بند قرار داد.

در میان شهدای ۱۱ اسفند، رفیق مسعود احمد زاده بنیان گذار کبیر و تئوریسین سازمان از زمره برجسته ترین نیروهای جنبش نوین کمونیستی بود. وی که از نبوغی بی مانند برخوردار بود با تکیه بر قابلیت های تئوریک اش و با اتکاء به صداقت و موضع پرولتاریائی اش، تئوری مبارزه مسلحانه را که ماحصل کوشش و زحمت چند ساله چریک های فدائی خلق بود مدون نمود و به این ترتیب مارکسیسم – لنینیسم به خلاقانه ترین شکل ممکنه با محیط جامعه تحت سلطه مان انطباق داده شد. و آن گاه در پرتو تئوری انقلاب ایران يعنی تئوری مبارزه مسلحانه هم استراتژی هم تاکتیک بود که صدیق ترین کمونیست ها، چریک های فدائی خلق صفحات درخشانی را در تاریخ مشحون از مبارزه انقلابی و کمونیستی افزودند و تحت شرایطی که رکود و خمود بر مبارزات ضد امپریالیستی خلق های ایران سیطره یافته بود، آنان راه نوینی در مقابل خلق قرار داده و با عمل قهر آمیز خویش انبوه کهنسال یاس و نا امیدی را در مقابل چشمان پویای خلق از پای در آوردند. رفیق کبیر مسعود احمدزاده و دیگر چریک های فدائی خلق در شرایطی مبارزه مسلحانه را آغاز نمودند که رژیم شاه خائن به مثابه ژاندارم قدر قدرت منطقه و حاکم بلامنازع امپریالیستی در کشورمان سال ها بود که به حیات اش ادامه داده و با دستگاه اهریمنی خویش، ساواک، هر گونه ندای آزادی خواهی را سرکوب و انقلاب ایران را مختنق نموده بود.

در چنین شرایطی که افق پیروزی، تاریک و دست نیافتنی می نمود، احمد زاده و یاران اش فصل نوینی را در مبارزات خلق گشودند و با عمل انقلابی خویش توده های ستم دیده خلق، کارگران و زحمت کشان را به قدرت واقعی شان واقف گرداندند. آن ها انقلابیونی بودند که به پیروزی می اندیشیدند و اعتقاد راسخ داشتند که مبارزه ای که آغاز نموده اند رودی است که به دریای توده ها خواهد پیوست و در سیل خروشان مبارزات خلق جاری خواهد شد و جزیره ثبات آریامهری را در خود فرو خواهد برد؛ و این چنین بود که خون آن ها ضامن حقانیت راه شان شد.

چریک های فدائی خلق و در بین آنان شهدای گران قدر ۱۱ اسفند با اعتقاد عمیق به پیروزی محتوم کارگران و زحمت کشان بود که به عرصه مبارزه با دشمن شتافتند و در شرایطی که پیروزی بسیار دور دست می نمود از فکر رسیدن به آن لحظه ای باز نمانده و در درستی راه شان کوچک ترین شکی نکردند. سخنان رفیق حمید توکلی که در بیدادگاه های آریامهری می خروشید که «من یک کمونیست ام و در راه تحقق آرمان هایم برای نابودی بساط حکومت ننگین شما سلاح به دست گرفتم» حاکی از ایمان و امید نسلی از مبارزین مسلح بود که در عرصه سترگ پیکار طبقاتی در مقابل دشمنی که شکست ناپذیر می نمود، سر فرود نیاوردند. آنان روحیات و کوته نظری های روشن فکران اخته و تهی مغز را که تنها شکست ها و نشیب های مبارزاتی را می دیدند و بر تاثیرات شگرف جریان انقلاب چشم نمی گشودند، به مسخره گرفتند و با شور و عزم، صداقت و آگاهی انقلابی و با ایمان خلل ناپذیر در آن سال های سیاه دیکتاتوری امپریالیستی موفق شدند تا از میان خون و آتش، راه خود را به سوی خلق خویش هموار سازند و با آن رابطه ای نوین برقرار نمایند. چنین برخورد و رفتار انقلابی است که امروز باید راهنمای حرکت هر انقلابی و مبارزی باشد که قلبش برای کارگران و زحمت کشان می تپد. در شرایطی که دشمنان خلق تمامی هم و غم خویش را مصروف پراکندن تخم یاس و نا امیدی کرده اند و در حالی که برخی از روشن فکران مایوس و سرخورده، عاجز از دیدن افق روشن مبارزه در ماتم نشسته اند، وظیفه هر انقلابی و آزاده ایست که هم چون پیشتازان جنبش کمونیستی با عزمی راسخ به پیروزی کارگران و زحمت کشان و نابودی امپریالیست ها و دست نشاندگان شان به مبارزه بر خیزد و با تکیه بر تجربیات پیشگامان جنبش مسلحانه به راه احمدزاده ها تداوم بخشد.

بی شک رژیم جمهوری اسلامی به عبث می کوشد تا توده های مبارز و دلیر را از رسیدن به پیروزی مایوس گرداند، چرا که پیروزی خلق های ما را تاریخ گواهی کرده است و آن حکم محتومی است.

چريک های فدایی خلق ايران
اسفند ۶۷

توضيح: از پيام فدائی شماره ۲۴ بهمن و اسفند ۱۳۶۷

*برگرفته از سایت سیاهکل