دیکتاتوری سرمایه‌داری فرهنگی را از خود تراوش داده است که حتی ادای احترام و سوگواری برای از دست رفتگان نیز طبقاتی و تبعیض آمیز شده است.

در آبان‌ماه(۹۸) بالغ بر ۱۵۰۰ تن توسط رژیم جمهوری اسلامی به خاطر اعتراض به حق آن‌ها به سیاست‌های حاکم کشته شدند. اما بسیاری حتی کک‌شان هم نگزید؛ از جمله عده‌ای از هنرمندان نان به نرخ روز خور و دنباله رو حکومت که زمان انتخابات با فریب و نیرنگ، آن هم فقط به خاطر منافع خود یقه می‌درند.

چند روز پیش فرمانده سپاه، همان کسی که یکی از تصمیم بگیران چگونگی سرکوب معترضین بود یعنی قاسم سلیمانی توسط سر دسته جنایت‌کاران(آمریکا) به هلاکت رسید. باز هم هنربندان یقه‌ها دریدند و خوش رقصی‌ها کردند.
برخی او را _که در سال ۷۸ از معترضان به عمل‌کرد دولت به خاطر کم کاری در سرکوب دانشجویان بود،_ تافته‌ای جدا بافته از نظام جا زده و تا جایی پیش رفتند که این جنایت‌کار را مخالف خامنه‌ای نشان داده و آن اختلاف را عامل قتل‌اش جلوه می‌دادند.

پس از به درک واصل شدن سلیمانی جنایت‌کار، هواپیمایی اکراینی حامل ۱۷۶ مسافر که ۱۴۴ تن از آن‌ها ایرانیان دانشجو در کانادا، استرالیا و… بودند را ساقط کردند؛ آه و فغان از کسانی بلند شده است که در مورد اتفاقات آبان‌ماه یا دم نمی‌زدند و یا در قیاسی مع الفارق نگران این بودند که مبادا ایران به «سوریه‌» تبدیل شود؛ بدون کمترین درک و برداشتی از شرایط سیاسی-اقتصادی و اجتماعی حاکم.
جمعیتی هم در خارج از کشور از جمله کانادا، در سوگ قربانیان سقوط هواپیما شمع به دست به خیابان ریختند که در هیچ اعتراض ضد رژیمی دیده نمی‌شوند!؟

پس از سقوط دادن هواپیما هم اتوبوسی در استان مازندران و جاده سوادکوه واژگون شد و ۱۹ تن دیگر از هم‌وطنان‌مان کشته شدند. اما کسی به احترام قربانیان شام غریبان نگرفت و حتی در اخبار هم غریب‌وار به آن پرداخته شد؛ و شاید بهتر باشد که بگویم فراموش شدند.

استان سیستان و بلوچستان نیز دچار سیل خانمان براندازی شده است که مانند همیشه بی کفایتی مسئولان نظام در آن موج می‌زند و عدم رسیدگی به آن منطقه محروم، شرایط بسیار سختی را بر مردم آن دیار مستولی کرده است.

به هر رو منافع در هر لحظه حکم‌ها می‌کند و چهره‌ها می‌نمایاند؛ و این منافع انسان‌هاست که حکم می‌کند در هر زمان چه تصمیمی گرفته و یا به کدام سمت چرخش کند.
جای بسی تاسف است برای این به اصطلاح انسان نماهایی که روی آفتاب‌پرست را هم سفید کرده‌اند؛ و بنا به منافع‌شان حتی مرگ انسان‌ها را هم دسته بندی کرده و در واکنش به رخدادهایی مانند بالا نشان می‌دهند که خون برخی انسان‌‌ها از نظر آن‌ها رنگین‌تر است.

به قول شاعر آزادگی، زنده یاد احمد شاملو:
«انسان دشواری وظیفه است.»
و این‌گونه است که در تقابل با این «چوخ بختیارها» می‌توان به ماهیت واقعی آن‌ها پی برد.

پریسکه
۲۳ دی‌ماه ۱۳۹۸
۱۳ ژانویه ۲۰۲۰