۱۴ بهمن امسال (۱۳۹۹) که مصادف است با سی و نهمین سالگرد تیرباران رفقای همرزم فدایی محمدحسن بهادری طولابی (کسری) و عبدالرضا نصیری حال و هوای دیگری دارد؛ از آن جهت که مادران داغ‌دیده این دو رفیق _رفقای مبارز علیه ظلم و نابرابری و دیکتاتوری ذاتی‌ای که در نظام سرمایه‌داری حاکم بر کشور ماست و پس از انقلاب توده‌های تحت ستم علیه نظام شاهنشاهی همچنان برقرار ماند_ در فراق فرزندان‌شان بی‌تابانه زیستند و با عشق عمیق مادر و فرزندی‌شان همواره بر این باور بودند که «روزی ما دوباره کبوترهای‌مان را پیدا خواهیم کرد!» و سرانجام چنین شد که مراسم چهلم این مادران رنج کشیده با سالگرد جگر گوشه‌های‌شان با اختلاف چند روز در ماه بهمن همراه شد.
رفقا محمدحسن بهادری طولابی و عبدالرضا نصیری در تاریخ ۱۴ بهمن ۱۳۶۰ نستوه و استوار به سوی جوخه اعدام گام برداشتند و ثابت کردند که در راه اعتقادهای والای انسانی خود برای آزادی و برابری همه ستم‌دیدگان جامعه راسخ بودند؛ این کمونیست‌های انقلابی از زمره نسل «جان‌های شیفته»ای بودند که راه را از بیراهه دریافته و فریب ارتجاع را نخوردند و در راه سترگی که آگاهانه برگزیده بودند بزرگترین سرمایه‌ی خود یعنی جان شیرین‌شان را بی هیچ دریغی نثار کردند.
باشد که راه‌شان توسط مبارزین انقلابی ادامه یافته و پر رهرو باشد!
مادر نصیری (ماه‌دولت پورنصیرخانی جودکی) در تاریخ پنجم دی‌ماه و مادر طولابی (قمرالملوک امیرپور امرایی) در پانزدهم دی‌ماه ۱۳۹۹ از میان ما رفتند. «مادرانی سیاه‌پوش، داغدارانِ زیباترین فرزندانِ آفتاب و باد» که تمام روزهای زندگی بعد از مرگ فرزندان‌شان هیچ‌گاه روی آرامش و شادی ندیدند و من و تمام نوه‌های مادران داغ‌دیده هرگز آوای زمزمه‌های عاشقانه اما سوزناک مویه‌های مادربزرگ‌های‌مان در سوگ فرزندان دلبندشان را فراموش نخواهیم کرد.
ایمان دارم همانطور که این مادران ستاره و آفتاب در نهان دل‌های‌شان اعتقاد داشتند، رزم توده‌های انقلابی سرانجام گلوی دژخیمان شب‌پرست را تا نابودی آنها خواهد فشرد و آرزوی مادران داغ‌دار دهه شصت را که همانا دادخواهی فرزندان‌شان از عاملین و آمرین جنایت‌های آن دهه بود را برآورده خواهد کرد.
این رسالت با مرگ این عزیزان دادخواه پایمال نخواهد شد و این بر ماست که آن را به پیش برده و یاد و راه عزیزان‌مان را زنده نگه داریم.
…آه ای مادران دلیر آفتاب
ای مادران شکوفه‌های پر پر شده
ای مادران طوفان‌های محتوم
در سوگ‌تان می‌خوانیم
آسوده بیارامید
فرزندان بی‌شمارتان
بار گران آه شما را
بر دوش می‌کشند
و لالایی مرگ ستمگران را
در دی و آبان و بهمن
چه پر شکوه
به ترنم برخاسته‌اند …*
صمد بهادری طولابی
۱۴ بهمن ۱۳۹۹
* تقدیمی به مادر طولابی از طرف یکی از رفقای رفیق حسن
از اعضای سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت)
از اعضای سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت)
پریسکه 