رفقایی که اکثرا از منطقه‌ی چگنی خرم آباد بودند. رفقایی که ظلم را تاب نیاوردند و در مصاف با ضد خلق جان خود را در راه آزادی و برابری برای همه‌ی خلق‌های تحت ستم فدا کردند.
پس از آن‌که در خردادماه سال ۵۹، نظرات ضد انقلابی هرچه بیشتر در سازمان پرافتخار فدایی رسوخ کرد و به پابوس ارتجاع کشانده شد، این سازمان به دفاع از «خط امام» برای «شکوفایی جمهوری اسلامی» پرداخت و موجب انشعابی بزرگ در سازمان فدایی شد.
رفقای انقلابی سازمان در لرستان با آگاهی از دسیسه‌های اپورتونیسم، صف خود را از حامیان «خط امام» (بخش اکثریت سازمان) جدا کردند و به بخشی که با نام سازمان چریک‌های فدایی خلق-اقلیت شناخته می‌شد، پیوستند و در شاخه‌ی لرستان این سازمان به فعالیت خود ادامه دادند.
رفقای شاخه‌ی لرستان معتقد بودند که جمهوری اسلامی یک رژیم ضد خلقی‌ست و «منشعبین اکثریتی» با حمایت‌شان برای «شکوفایی جمهوری اسلامی» به خلق‌های مبارز و تحت ستم پشت کرده و راه ارتجاع را پیش گرفته‌اند.
رفقا شاهپور باقری، اصغر حسینی چگنی، حمید بهرامی، پرویز علیکریمیان، شمس الدین علیکریمیان، ملک‌احمد امیری، حشمت شهبازی، امیدعلی اکبری، امیدعلی ویس‌کرمی، اسحاق ملکی و محمدحسن آزادی و بسیاری دیگر که نام‌شان هنوز برای ما روشن نیست، پس از انقلاب مردمی سال ۵۷ و ربوده شدن آن انقلاب توسط قدرت‌های جهانی و روی کار آوردن خمینی، با آگاهی از دسیسه‌های دشمنان مردم، علیه جمهوری اسلامی به رهبری خمینی جلاد، به مبارزات خود ادامه دادند و سرانجام در مراسم بزرگ‌داشت رفیق سیامک اسدیان (اسکندر) در چهلمین روز شهادتش در درگیری با مزدوران رژیم در تاریخ ۲۱ آبان‌ماه سال شصت شناسایی و دستگیر شدند.
این رفقا پس از شکنجه‌های فراوان توسط رژیم جانی و مرتجع جمهوری اسلامی تنها در کمتر از یک‌ماه و بدون داشتن حق وکیل و ملاقات با خانواده‌های‌شان در فاصله‌ی پانزدهم تا بیستم دی‌ماه ۱۳۶۰ تیرباران شدند.
بر اساس اطلاعات ما رفقایی که در عکس مشاهده می‌فرمایید در روز هفدهم دی‌ماه سال سیاه شصت به جوخه‌ی تیرباران سپرده شدند.
یادشان گرامی و راه‌شان پر رهرو باد!
پریسکه 