متن صحبت های صمد بهادری طولابی در مراسم بزرگداشت دو روز تاریخی، یعنی ۴۴مین سالگرد رستاخیز سیاهکل (۱۹بهمن۱۳۴۹) و ۳۶مین سالروز قیام پرشکوه بهمن ۱۳۵۷ در استکهلم ـ سوئد
با درود به حضار محترم.
ضمن گرامی داشت یاد و خاطره رزمندگان سياهکل که درمقطعی از تاريخ کشورمان در تاريکی چون ستاره درخشيدند و راه رهايی را روشنی بخشيدند، چهل و چهارمین سالگرد رستاخیز سیاهکل و سی و ششمین سالروز قیام پرشکوه بهمن را گرامی می دارم.
به عنوان کسی که پدرش را جمهوری اسلامی در ۱۴ بهمن سال ۱۳۶۰، اعدام نموده و در زمان تيرباران پدرش کودکی بيش نبوده قرار است با شما در مورد رستاخيز سياهکل صحبت کنم. با توجه به آنچه که گفتم روشن است که قصد دارم در مورد رويدادی سخن گويم که سال ها بعد از وقوع اش، با آن آشنا شده ام. از آنجا که پدرم رفيق «محمد حسن بهادری طولابی» يک فدايی بود. من هم به عنوان تنها بازمانده او، از وقتی که خودم را شناختم طبيعتا به پرس و جو پرداختم تا پدرم و دلايل اعدام او و در نتيجه سازمان چريک های فدايی خلق را بشناسم. از طريق همين پرس و جوها بود که خيلی زود با اين رويداد بزرگ تاريخی آشنا شده و کنجکاو شدم که درباره اش مطالعه و تحقيق کنم.