آنچه در زیر می‌آید پیش‌گفتار کتاب «شکل‌گیری چریک‌های فدایی خلق و نقد تاریخ جعلی» از رفیق اشرف دهقانی می‌باشد.

پیش‌گفتار
در آستانه پنجاهمین سالگرد رستاخیز سیاهکل قرار داریم. ۵۰ سال پیش یک دسته از انقلابیون جان بر کف در جهت پیوند با توده‌ها و بسیج و سازماندهی مسلح آنان برای سرنگونی رژیم شاه و پایان دادن به سلطه امپریالیسم در ایران به یکی از پاسگاه‌های واقع در شمال کشور در روستای سیاهکل حمله نمودند و با این عمل شجاعانه، تاریخی را در جنبش نوین کمونیستی ایران رقم زدند که با نام چریک‌های فدایی خلق گره خورده است.
با توجه به مبارزات درخشانی که متعاقب رستاخیز سیاهکل توسط چریک‌های فدایی خلق در جامعه ایران جاری گشت بن بستی که سال‌ها در مبارزات توده‌ها به وجود آمده بود در هم شکست و مبارزه مسلحانه چریک‌های فدایی خلق فضای محنت‌زده در اثر حاکمیت رژیم سرکوبگر شاه برای اکثریت توده‌های در بند ایران را به فضای شاداب مبارزاتی تبدیل کرد. این مبارزات سلحشورانه‌ی توام با فداکاری‌ها و قهرمانی‌های بی نظیر در همان آغاز بر روند مبارزات توده‌ها، بر مبارزات کارگران که نمونه برجسته آن به حرکت درآمدن کارگران مبارز جهان‌چیت بود، بر مبارزات دانشجویان که دانشگاه‌ها را به صحنه پرشور مبارزه علیه رژیم حاکم تبدیل کردند، بر روی روشن‌فکران و بر شعر و ادبیات تا آنجا که الهام‌بخش زیباترین و پر محتواترین آثار ادبی و هنری گردید و … تاثیراتی شگفت‌انگیز همراه با دست آوردهای ارزشمند و توام با خلاقیت توده‌ها به جای گذاشت که هرگز از صفحات تاریخ مملو از مبارزه مردم ستم‌دیده ایران پاک نخواهند شد. این حقیقتی غیر قابل انکار است که حتی دشمنان و نیروهای راست هم نمی‌توانند آن را تایید نکنند.

به نقل از: پیام فدایی، ارگان چریک های فدایی خلق ایران 
شماره ۲۰۱، اسفند ماه ۱۳۹۴
توضيح پيام فدائی: در گراميداشت ياد و خاطره رفقائی که در ۱۱ اسفند سال ۵۰ به دست رژيم مزدور شاه تيرباران شدند، بخشی از پيام سازمان به تاريخ اسفند سال ۶۷ که در همين رابطه صادر شده است را در اين جا بازتکثير می کنيم.

۱۷ سال پیش در سحرگاه ۱۱ اسفند، میدان چیتگر از خون انقلابی ترین پیشگامان جنبش کمونیستی ایران گلگون شد. رفقا: مسعود احمد زاده، عباس مفتاحی، مجید احمد زاده، اسدالله مفتاحی، حمید توکلی و غلامرضا گلوی توسط دشمنان خلق به تیرک های اعدام بسته شدند و رگبار مسلسل های جیره خواران امپریالیسم، بدن آنان را مشبک کرد. چرا که آنان با فداکاری های شان و با دست زدن به مبارزه مسلحانه، آسیب پذیری امپریالیسم و سگان زنجیری شان را به کارگران و زحمتکشان نشان دادند و بذر آگاهی را در میان آنان افشاندند. خون رفقا، نهال انقلاب را آبیاری کرد و افق روشن فردا را در مقابل چشمان میلیون ها ستمدیده در بند قرار داد.

در میان شهدای ۱۱ اسفند، رفیق مسعود احمد زاده بنیان گذار کبیر و تئوریسین سازمان از زمره برجسته ترین نیروهای جنبش نوین کمونیستی بود. وی که از نبوغی بی مانند برخوردار بود با تکیه بر قابلیت های تئوریک اش و با اتکاء به صداقت و موضع پرولتاریائی اش، تئوری مبارزه مسلحانه را که ماحصل کوشش و زحمت چند ساله چریک های فدائی خلق بود مدون نمود و به این ترتیب مارکسیسم – لنینیسم به خلاقانه ترین شکل ممکنه با محیط جامعه تحت سلطه مان انطباق داده شد. به خواندن ادامه دهید →