متن سخنان صمد بهادری طولابی در مراسم بزرگداشت یاد و خاطره جانسپردگان راه آزادی و سوسیالیسم در دهه شصت.

حاکمیت ضد خلقی جمهوری اسلامی که طی ۸ سال جنگ ضد مردمی و ناعادلانه با عراق دست به گریبان بحران های داخلی و بین المللی بود و در عرصه سیاسی و نظامی نیز دچار شکست گردیده بود،در هراس از قیام توده هایی که به هیچ یک از مطالبات شان که برای آن انقلاب کرده بودند، دست نیافته بودند در تمام مدت زمانی که این جنگ جنایتکارانه ادامه داشت برای ایجاد رعب و وحشت در میان مردم و این که مردم فکر مبارزه با رژیم را به خودشان راه ندهند، در زندان هایش که مملو از آزادی خواهان و برابری طلبان بود به صورت سیستماتیک، زندانیان بی دفاع را به جوخه های اعدام می سپرد.

ادامه این اعدام ها که از روزهای آغازین بر سر کار آمدن این رژیم ددمنش شروع شده بود، در تابستان ۶۷، درست در همین روزها به اوج خودش رسید؛ به طوری که برخی از زندانیانی که حکم آنان نیز به پایان رسیده بود و یا در حال سپری کردن پایان محکومیت شان بودند را طی ۲ ماه به جوخه های اعدام سپرد و یا به دار آویخت و نسلی از پاکترین فرزندان ایران را برای همیشه از ما گرفت.

زندانیان سیاسی، این فرزندان توده های زحمتکش و رنج دیده ایران با مقاومت خویش در رویارویی با دشمنان خلق و پذیرش مرگ پر افتخار، مهر جاودانگی خویش را بر پیشانی تاریخ کوبیدند.

زندان در دهه ۶۰ بخش بزرگی از اعتراض تاریخی و مقاومت در برابر استیلای سیاسی حکومت جنایتکار اسلامی است.
فداکاری این جان های شیفته، الهام بخش نسل کنونی و مبارزین راه آزادی، برابری و سوسیالیسم می باشد.

ما بازماندگان جانسپردگان، این جنایت هولناک و زخم عمیق اجتماعی را که طی توطئه ای از پیش طراحی شده توسط سران جنایتکار جمهوری اسلامی که هم چنان بر مسند قدرت تکیه زده و اختیار جان مردم را در دستان پلید و خون آلودشان دارند و ظلم و ستمی را که در حق مان روا داشته اند.

نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم.

مرگ بر رژیم جنایتکار و خونخوار جمهوری اسلامی
نابود باد امپریالیسم
زنده باد سوسیالیسم

صمد بهادری طولابی