هجدهم فروردین هر سال مصادف است با جان سپردن آموزگاری دل‌سوز و انسانی فداکار زنده یاد رفیق انشااله اسدیان.

معلمی فدایی که راهش را «راه صمد» می‌دانست و «صمدوار» در راه آرمانش و در راه رسیدن به جامعه‌ای آزاد و برابر به توده‌های تحت ستم به ویژه خلق لر خدمت کرد.

پس از قیام توده‌ای سال پنجاه و هفت به خاطر پای‌بند بودن به اعتقاداتش و مصمم بودن در راه رسیدن به اهداف انسانی‌اش سرانجام مورد یورش شب پرستان رژیم قرار گرفت.

رفیق انشااله توسط پاسداران جهل و جنایت اسلامی ربوده می‌شود و پس از بی‌هوش شدن بر اثر ضرب و شتم فراوان و به گمان از بین رفتن او، با صحنه‌سازی یک تصادف او را بر ماشین خودش سوار کرده و به دره‌ای در مسیر راه محل کارش در روستاهای چغلوندی پرتاب می‌کنند.
رفیق انشااله توسط روستاییان و شاگردان و همکارانش به بیمارستان برده می‌شود ولی متاسفانه او به کما می رود. پس از حدود یک‌ماه و نیم این معلم فداکار که مورد احترام همگان بوده و از یک شخصیت بسیار مردمی در میان توده‌ها برخوردار بود از کما بیرون می‌آید ولی بر اثر ضربه‌های جانیان رژیم همواره دچار سرگیجه‌های شدید و فراموشی می‌شود و در نهایت در تاریخ چهاردهم فروردین‌ماه ۱۳۶۰ در حال رانندگی دچار سرگیجه شده و منجر به تصادف او می‌شود و سرانجام پس از چهار روز و در تاریخ هجدهم فروردین‌ماه جانش را در راهی که به آن اعتقاد داشته و همانا آزادی و برابری بوده است از دست می‌دهد.

رفیق انشااله از بستگان نزدیک دیگر رفقای فدایی توکل، سیامک و نوراله اسدیان بود.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد!